مرکز تخصصی مشاوره زیبایی

بسیاری از افراد متقاضی جراحی لیفت صورت( دیپ لیفت )، تمایل دارند که آخرین روش علمی روز دنیا، به منظور رسیدن به بهترین نتایج جوانسازی صورت برای آنها انجام گیرد. سوال اساسی که در این زمینه به ذهن میرسد این است که آیا با پیدایش روشهای نوین جراحی، روشهای قدیمی کاملا کنار گذاشته می شوند و یا می توان از برخی خصوصیات آنها برای استفاده در روشهای نوین الهام گرفت. برای پاسخ کامل به این سوالات به سیر تکاملی جراحی لیفت صورت اشاره می کنم.

ریتودکتومی  (جوانسازی)

اصطلاح ریتودکتومی هم معنای لیفت صورت است. این کلمه از دو کلمه ی یونانی «ریتیس» به معنای «چین و چروک» و «اکتومه» به معنای «بُرش جراحی» مشتق شده است و به معنای رفع و حذف چین و چروک های صورت است. این جراحی، یکی از مهم ترین جراحی های زیبایی صورت است و به منظور جوانسازی چهره مورد استفاده قرار می گیرد. برای انجام این جراحی چندین تکنیک و روش کشف شده است. این جراحی اصولا با برداشتن پوست اضافه صورت و غالباً با جمع کردن لایه های عمقی صورت انجام می شود و منجر به اصلاح پوست بیمار در ناحیه صورت و گردن می شود.

به همراه جراحی لیفت صورت اصولاً جراحی هایی نظیر جراحی پلک (بلفاروپلاستی) و جراحی های دیگری انجام می شود. به گونه ای که بیمار در بیهوشی کامل و یا خواب عمیق به سر می برد.

بر اساس تازه ترین نتایج آماری در انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی ایالات متحده، لیفت صورت ششمین جراحی زیبایی محبوب در میان مردم است و پیش از آن جراحی های لیپوساکشن (چربی کِشی از بدن)، برجسته سازی پستان، ابدومینوپلاستی (چربی کِشی به همراه اصلاح بافت اضافه بدن)، بلفاروپلاستی (جراحی اصلاح افتادگی پلک ها) و لیفت پستان قرار دارند.

تاریخچه جراحی دیپ لیفت صورت :

مرحله کشیدن پوست به تنهایی:

در اوایل قرن بیستم میلادی (سال 1901)  اولین جراحی لیفت ثبت شده در تاریخ، به درخواست خانم مسنی که از اشراف زادگان شهر برلین بود انجام گرفت. او از جراحش (جراح لیفت) درخواست کرد که با استفاده از جراحی، گونه و بخشهای اطراف دهانش را لیفت کند. این کار با برداشته شدن بخشی از پوست نواحی جلوی گوش انجام شد و به این ترتیب جراحی لیفت صورت به صورت ابتدایی جرقه زده شد.سالهای طولانی (حدود 70 سال) جراحی لیفت صورت به برداشتن قسمتهایی از پوست صورت محدود می شد و البته در این سالها، روشهای بخیه زدن و ترمیم پوست بهبود یافت و جراحان دریافتند که با بلند کردن بخشی از پوستهای اطراف و جا به جایی پوست می توانند نتایج بهتری بدست آورند. ولی مهمترین نقص این روش، پایداری کم نتایج بدست آمده از جراحی لیفت صورت بود. (در ایران تکنیک برخی از جراحان لیفت صورت، هنوز محدود به همین روش می باشد و به مراحل بعدی ارتقا پیدا نکرده است. برای شناخت این جراحان لیفت، کافیست که به نتایج 1 سال بعد از جراحی بیماران آنها نگاهی بیندازید و اثر آن را با قبل از جراحی مقایسه کنید. عدم ماندگاری نتایج جراحی و وجود اسکار (جای زخم) بد شکل در محل جراحی، از مشخصات اصلی این روش است.

در دوران جنگ اول جهانی (بین سال های 1914 تا 1918) جراحی هلندی به نام یوهانس اسِر یکی از بزرگتر مسائل را در زمینه ی جراحی پلاستیک تا آن زمان کشف کرد: «روش پیوند بافت». این روش به سرعت در هر دو کشور درگیر با جنگ جهانی یعنی آلمان و انگلستان رایج شد. در همان اثنا هارولد دلف جیلز، جراح انگلیسی روش پیوند بافت دکتر اسِر را در دانشگاه ها برای تمام کسانی مشتاق یادگیری از او بودند آموزش داد و این طور بود که تا امروز به او لقب «پدر جراحی پلاستیک در قرن بیستم» داده اند.

 

در سال 1919 دکتر پاسوت با انتشار مقاله ای در خصوص لیفت صورت به شهرت رسید. این مقاله عمدتاً در مورد بالا کشیدن و اصلاح پوست صورت بود. پس از این، افراد بسیاری شروع به نوشتن مقالات در خصوص جراحی لیفت صورت در دهه 1920 شدند. از این زمان، در مقیاسی بسیار بزرگتر جراحی های زیبایی از اساس، ابعادی وسیعتری پیدا کردند. اولین جراح پلاستیک زن، خانومی فرانسوی به نام سوزان نوئل بود که با نام مادام نوئل به شهرت رسید. او نقش ارزنده ای در گسترش این جراحی ها ایفا کرد و یکی از اولین کتاب های مهم را در خصوص جراحی زیبایی نوشت. عنوان این کتاب «جراحی زیبایی و نقش اجتماعی آن» بود.

مرحله کشیدن بافت های عمقی صورت (کشیدن SMASS)

از سال 1968، دکتر اسکوگ دریافت که با کشیدن بافتهای عمقی صورت (SMASS)، نتایج بهتر و طولانی اثر بدست می آید. از آن زمان به بعد تمامی روشهای مدرن جراحی لیفت صورت، علاوه بر کشیدن پوست، به نوعی بافتهای عمقی صورت را تغییر و تحت لیفت قرار می دهند تا به نتایج ماندگارتری برسند.

برای کشیدن بافتهای عمقی صورت دو روش اصلی وجود دارد. در روش اول کشیدن بافتهای عمقی صورت، فقط با بخیه زدن و یا برداشت قسمتی از آن و بخیه زدن مجدد بافت عمقی انجام می شود. (این روش ساده تر و سریعتر است ولی نسبت به روش بعدی ماندگاری بسیار کمتری دارد)

ولی در روش دوم به صورت پیشرفته تر، بافتهای عمقی (SMASS) کاملا آزاد می شوند و به محلهای بالاتری منتقل می شوند. (این روش وقت گیر است و علاوه بر تجربه کافی جراح، به دستانی توانمند در جراحی میکروسکوپی و به تجهیزات مدرن جراحی میکروسکوپی و حفظ عصب نیاز دارد)

امروزه در ایران اغلب جراحان لیفت صورت با استفاده از روش اول، بافتهای عمقی را تحت کشش قرار می دهند. این کار در افرادی که افتادگی چندانی در صورت ندارند (کمتر از 45 سال) روش مناسبی است و در افراد مسن تر نیز نتایج بهتر و ماندگارتری نسبت به روش کشیدن پوست تنها، جواب می دهد. با این حال ماندگاری و اثربخشی آن به طور قابل توجهی کمتر از روش دوم (آزاد کردن بافتهای عمقی صورت SMASS) است.

مرحله توجه به حجم از دست رفته بافتهای صورت و جبران آن:

از سال 1991 به بعد مشخص شد که در جراحی لیفت صورت، برقراری حجم از دست رفته چربی و دیگر بافتهای صورت (که با افزایش سن بوجود می آید) در بسیاری از متقاضیان جراحی لیفت، نتایج فوق العاده ای را به دنبال دارد. لذا از آن زمان تا کنون در جراحی لیفت صورت،  تزریق چربی به صورت یا تزریق فیلر برای حاصل شدن نتایج طبیعی توجه می شود.

در زمان شروع این دوران در تاریخ جراحی لیفت صورت، تغییری در نگرش در خصوص مفهوم لیفت صورت ایجاد شد. جراح ها شروع کردند به محاسبه ی این که به چه نحوی، زخم ها و برش های صورت بیمار را به حداقل برسانند، یا چگونه بافت زیرپوستی و چربی صورت که در روند سالخوردگی دچار تحلیل و آسیب می شود را ترمیم کنند. بدین ترتیب پزشکان شروع کردند که به این جراحی دیدی جرثقیلی داشته باشند نه خیاطانه! (بدین معنی که به جای کشیدن پوست و برش مقادیر باقی مانده و اضافه، به این فکر می کنند که لایه های عمقی را به سطوح بالاتر و محکمتری متصل کنند).

مرحله افزایش دقت و ظرافت در انجام کار:

در سالهای اخیر جراحی لیفت صورت از مدل اولیه خود که برداشتن پوست تنها بود تغییر کرده و در جراحی نوین لیفت صورت، دیگر پوست به صورت زیادی برداشته نمی شود، بلکه به صورت محافظه کارانه، بخشهای اضافی آن حذف می شود. به کشش بافتهای عمقی صورت توجه می شود و بهترین کشش را زمانی براین بافتها ایجاد میکنند که ابتدا بافتهای عمقی صورت به خوبی از اطراف خود آزاد شوند. با آزاد شدن بافتهای عمقی صورت، آنها را به راحتی به هر جهت می توان جابه جا کرد. همچنین در سالهای اخیر دیده شده که اگر جابه جایی بافتهای عمقی صورت به سمت بالا باشد نتایج بهتری نسبت به زمانی که جابه جایی بافتها به سمت عقب است حاصل می شود.

توجه به برقراری حجم از دست رفته بخشهایی از صورت، باعث شده که در تکنیکهای تزریق پیشرفتهایی حاصل شود. تکنیکهای تزریق چربی به صورتی تغییر کرده که در اغلب موارد نتایج ماندگار تزریق چربی، فقط با یکبار تزریق حاصل شده است.

همچنین بهترین جراح لیفت تهران بیان میکند؛ بهترین نتایج جراحی لیفت کامل صورت و گردن با اجراحی تمامی موارد روشهای پیشرفته و به روز دنیا، مدت زمان حدود 5 تا 6 ساعت را نیاز دارد. (البته مدت زمان جراحی لیفت در نواحی محدود صورت، مثلا  لیفت پیشانی به تنهایی، کمتر از این مقدار است). این کار تحت بیهوشی عمومی و یا بدون بیهوشی (همراه با خواب عمیق) قابل انجام است. جالب اینجاست که مدت زمان عمل از سوی مراجعه کننده ای که تحت جراحی قرار می گیرد تنها به اندازه گذر چند دقیقه احساس می شود.

در نهایت همه پیشرفتها و تغییرات مثبت فوق در جهت این است که شما با ایمنی کامل به بهترین نتایج مافوق تصور خود برسید.

 

منبع : سایت دکتر اکبر بیات